Internet i technologia

Kiedy ponad 26 lat temu powstawała nazwa.pl, niektórych naszych pracowników nie było jeszcze na świecie…

Kiedy ponad 26 lat temu powstawała nazwa.pl, niektórych naszych pracowników nie było jeszcze na świecie. Dzisiaj, po ponad ćwierć wieku, nazwa.pl to prawie 300-osobowa kadra doskonałych specjalistów, którzy każdego dnia robią wszystko, aby nasi Klienci otrzymywali usługi zawsze na najwyższym poziomie. I choć średni wiek pracowników nazwa.pl to 33 lata, nie brakuje u nas zarówno 20‑latków, jak i osób, które są z nami przez ponad 20 ostatnich lat.
Często mówi się, że w młodości siła. To prawda, ale nie można zapominać o doświadczeniu, które nabiera się dzięki latom praktyki. Nie da się ukryć, że jednymi z ważniejszych osób w firmach sektora IT, takich jak nazwa.pl, są administratorzy i architekci systemów. Najlepszym przykładem na to, jak młodość spotyka się z doświadczeniem, jest właśnie nasz dział techniczny, w którym pracują osoby, które mają i ponad 50 lat, i mniej niż 25. Aktualnie zatrudnieni programiści, inżynierowie czy administratorzy są z nami już średnio 6 lat, a mediana ich wieku to 36 lat. Rozumiemy doskonale, że drogą do sukcesu jest zachowanie właściwej atmosfery w pracy, wynikającej chociażby z systematycznego doceniania osób, które zdecydowały się właśnie u nas realizować swoją ścieżkę kariery zawodowej.
Oferowanie jak najlepszych warunków zatrudnienia to dla nas codzienność, którą z powodzeniem realizujemy. Świadczy o tym chociażby fakt, że kilkudziesięciu pracowników nazwa.pl jest już z nami ponad 10 lat, a średni staż wśród wszystkich zatrudnionych w spółce osób to prawie 5 lat. Wiemy, że duża odpowiedzialność spoczywa na naszym dziale HR. To właśnie jego zadaniem jest dbanie o to, aby pracownicy nazwa.pl mogli stale podnosić swoje kompetencje, jednocześnie zachowując przy tym stan work-life balance. Część z nas chce pracować zdalnie, część z nas pracuje w biurach w Krakowie czy Krośnie, a część po prostu łączy pracę biurową i zdalną…

Nowy Rok za pasem. Już za chwilę wszyscy będziemy wznosić toast o północy, składać sobie noworoczne życzenia…

Nowy Rok za pasem. Już za chwilę wszyscy będziemy wznosić toast o północy, składać sobie noworoczne życzenia i planować ambitne cele na kolejne miesiące. Żegnanie starego roku i witanie nowego to wyjątkowy moment, który był ważny już w starożytności. Co ciekawe, to wydarzenie nie zawsze celebrowano 1 stycznia. Tuż przed zabawą sylwestrową zapraszamy Was na ciekawą podróż w czasie. Jak dawniej świętowano ten dzień?
Święto rolników
W starożytnej Babilonii Nowy Rok, według kalendarza księżycowego, był witany w marcu. Głównym założeniem święta nazwanego Akitu było powitanie pory deszczowej z nadzieją na obfite plony. W starożytnym Egipcie początek roku obchodzono pod koniec września, a celebrowanie trwało cały miesiąc. Termin nie był przypadkowy, ponieważ o tej porze roku następował wylew Nilu, który gwarantował nawodnienie pól i obfite plony. Egipcjanie świętowali to wydarzenie poprzez huczne zabawy, śpiewy i tańce. Jeszcze inaczej wyglądały zwyczaje w kulturze celtyckiej. Nowy Rok obchodzono w święto zmarłych, które przypadało na koniec lata. W starożytnym Rzymie początek roku przypadał najpierw na 1 marca. Rzymianie wierzyli, że jeżeli ten dzień spędzą wesoło, takie też będą kolejne miesiące. Może dlatego zabawa trwała u nich aż 24 dni 🙂 W starożytności Nowy Rok utożsamiano więc z odradzaniem się przyrody i nadzieją na udane plony. Dopiero w 1691 roku ostatecznie zostało przyjęte, że Nowy Rok rozpoczyna się 1 stycznia. Wprowadzono taką poprawkę do obowiązującego wówczas w większości europejskich państw kalendarza gregoriańskiego.
Sylwester i postanowienia noworoczne
Żegnanie starego i witanie nowego roku jest dziś po prostu tradycją. I choć w różnych częściach świata zwyczaje związane z nocą sylwestrową są różne, to wszędzie nie może się obyć bez dobrej zabawy, muzyki, składania życzeń, obmyślania nowych celów i lampki szampana o północy…

Już za chwilę Boże Narodzenie. To wyjątkowy czas w roku, kiedy wszyscy możemy na chwilę zwolnić i choć w…

Już za chwilę Boże Narodzenie. To wyjątkowy czas w roku, kiedy wszyscy możemy na chwilę zwolnić i choć w niewielkim stopniu zapomnieć o troskach dnia codziennego. Ten magiczny dzień kojarzy się nam z choinką, prezentami, świątecznymi dekoracjami czy pysznymi potrawami, które specjalnie na tę okazję pojawiają się na stołach. Ale najważniejsze podczas świąt jest to, że mamy wreszcie możliwość, aby spędzić choć kilka chwil z życzliwymi sobie osobami. Wesołych Świąt!
Choinka czy Święty Mikołaj?
Można się spierać, który symbol związany z Bożym Narodzeniem jest ważniejszy. Zdecydowana większość z nas przystraja teraz choinkę lub zaraz zacznie to robić. Zielone drzewko to obowiązkowy element w mieszkaniu pod koniec grudnia. A jeśli będzie żywe, to dodatkowo zagwarantuje nam przepiękny leśny zapach, który od samego początku będzie budował szczególnie miły nastrój w naszych sercach.
W poszczególnych regionach Polski obowiązują różne zwyczaje, mówiące o tym, kto przynosi pod choinkę prezenty. Jednak ze względu na tradycję anglosaską nie ma chyba nikogo, kto nie kojarzyłby miłego starszego mężczyzny z siwą brodą, ubranego w ciepły czerwony płaszcz z białym kożuszkiem. Dzisiaj prawie każde dziecko na świecie wysyła do Świętego Mikołaja list lub kartkę, przypominając o sobie i obiecując, że już za rok na pewno nie będzie denerwować rodziców 🙂 A on, chcąc spełnić ich marzenia, przemieszcza się po całym świecie saniami zaprzęgniętymi w renifery, w rytm piosenki „Santa Claus Is Coming To Town”, z wielkim workiem pełnym fantastycznych prezentów…

Sposób, w jaki obchodzi się Sylwestra i Nowy Rok, ma swoje cechy wspólne na całym świecie – jest to często…
Sposób, w jaki obchodzi się Sylwestra i Nowy Rok, ma swoje cechy wspólne na całym świecie – jest to często wielka, całonocna impreza, podczas której ludzie świętując, jednoczą się i wyrażają nadzieję na „jeszcze lepsze jutro”. W zależności od kraju zauważyć można różne zwyczaje, charakterystyczne dla danej kultury. Przyjrzyjmy się tym najbardziej interesującym.
Co na stole (i pod łóżkiem)?
Ponieważ Sylwester oznacza dla świata wspólne, domowe przyjęcia lub większe zabawy, istotne są spożywane wtedy posiłki. Potrawy, które pojawiają się na stole, są często symboliczne, a ich zjedzenie ma przynieść szczęście. Temu służy winogronowy zwyczaj kultywowany w Hiszpanii. O północy mieszkańcy półwyspu biorą do ust jedno winogrono wraz z każdym uderzeniem zegara. Służy to oczywiście osiągnięciu pomyślności w kolejnym roku, a w przeszłości miało na celu także przynieść sukces plantatorom winogron, którzy ten zwyczaj wymyślili i spopularyzowali. Zabawie towarzyszą także owoce w formie przetworzonej, jak na przykład słynne wino musujące Cava.
Na Filipinach, niegdyś kolonii hiszpańskiej, także spożywa się winogrona, chociaż w cenie są wszystkie okrągłe owoce. Symbolizują one monety i powinno ich być na stole dwanaście. W Kolumbii pomyślność w kwestiach finansowych bada się za pomocą… ziemniaków. Kładzie się je pod łóżkiem – jeden nieobrany, drugi w połowie obrany, trzeci bez skórki…

Chyba nikt nie wyobraża sobie Bożego Narodzenia bez symbolu, którym niewątpliwie jest pięknie przystrojona…
Chyba nikt nie wyobraża sobie Bożego Narodzenia bez symbolu, którym niewątpliwie jest pięknie przystrojona choinka. Mimo że te drzewka ubierane są na całym świecie, to zwyczaje z nimi związane różnią się w zależności od kraju i kręgu kulturowego. Czym się charakteryzują?
Skąd się wzięła choinka?
Trudno myśleć o Świętach bez dostrzegania ich symbolu – choinki. Chociaż zwyczaj jej ubierania rozpowszechnił się dopiero w XVI w. w Alzacji, to jednak samo drzewko iglaste, towarzyszące ludziom w okresie Bożego Narodzenia, występowało już wcześniej. Pojawiało się ono na przykład w odbywających się w tym czasie misteriach, popularnych w średniowieczu. Były to przedstawienia grane w Wigilię, które dotyczyły historii ludzkości od czasów Adama i Ewy. W misteryjnym Edenie rolę drzewa poznania dobra i zła pełniło właśnie drzewko iglaste.
Trzeba pamiętać, że w pogańskiej Europie z drzewami związane były liczne funkcje sakralne. Miały one znaczenie zarówno w tradycji celtyckiej, germańskiej, jak i słowiańskiej. Na naszym gruncie widoczne jest na przykład występowanie jodły właśnie w tradycji świątecznej.
Za czasów pogańskich, w okresie późniejszych Świąt Bożego Narodzenia, obchodzono uroczystości związane z przesileniem zimowym. Elementem tradycji było przystrajanie wieszanej pod sufitem gałęzi drzewa iglastego, tzw. podłaźnika. Ozdabiano go małymi jabłkami i pieczonymi ciastkami. Nie powinna nas zaskakiwać zbieżność ze współczesną choinką — wiele zwyczajów chrześcijańskich wywodzi się bezpośrednio z czasów pogańskich…

Świąteczny sezon na podarki rozpoczyna się już 6 grudnia. Wówczas zarówno dzieci, jak i dorośli…
Świąteczny sezon na podarki rozpoczyna się już 6 grudnia. Wówczas zarówno dzieci, jak i dorośli, mogą spodziewać się drobnych upominków „pod poduszką”. Czy kiedyś zastanawialiście się, dlaczego to właśnie w Mikołajki obdarowujemy się nawzajem? Mimo że samo święto wydaje się dość oczywiste, to warto się chwilę zastanowić nad jego początkami.
Skąd się wzięły Mikołajki?
Geneza święta obchodzonego 6 grudnia związana jest z postacią św. Mikołaja, biskupa Miry. Żył on prawdopodobnie na przełomie III i IV wieku, a pierwsze historyczne wzmianki na jego temat pochodzą z VI wieku. Trudno jednoznacznie określić, czy rzeczywiście istniał, aczkolwiek bez wątpienia od wczesnego średniowiecza był wielokrotnie wspominany w przekazach hagiograficznych. Uznawano, że św. Mikołaj zmarł 6 grudnia, stąd też data jego święta, podczas którego dzieci obdarowywane były prezentami.
O przekazywaniu dzieciom prezentów wspominają już źródła późnośredniowieczne, kiedy to grzeczni milusińscy otrzymywali słodycze. O ile u nas prezenty podkładane są dzieciom pod poduszkę, zwyczaje innych krajów nakazują pozostawiać Mikołajowi buty lub duże skarpety, aby mógł włożyć tam podarki. Dzisiejsze Mikołajki to święto, które dość mocno zlaicyzowało się, nabierając bardziej bajkowego charakteru. Niezmieniona pozostała data związana z dniem śmierci biskupa Miry. W niektórych krajach prezenty wręczają już też inne postaci, jak np. we Francji, gdzie obdarowującym jest świecki Père Noël, w Szwecji prezenty przynosi skrzat Jultomte, a w Anglii – Father Christmas…